Acceptatie

Acceptatie….

Een woord waar veel mensen meteen weerstand tegen hebben. Hoezo acceptatie? Lekker is dat! Dus ik moet maar accepteren dat het niet gaat zoals ik wil. In dat moeten ligt dan ook meteen de weerstand, die je kan gebruiken om te gaan voelen wat het is dat je niet kan accepteren.

Het gevoel geaccepteerd te worden begint al vroeg in je leven. Was je een gewenst kind, ging de zwangerschap zoals je moeder verwacht had, waren er complicaties bij de geboorte waardoor je ouders je niet de liefde konden geven die jij op dat moment nodig had.
Allemaal gebeurtenissen waar we geen invloed op hebben, maar die wel invloed hebben op je gevoel om erbij te horen, geaccepteerd te worden om wie je bent.
Acceptatie is nodig om een goede basis te leggen om je veilig te voelen, veilig om je te ontwikkelen tot degene die jij wil zijn, veilig om je los te maken van je ouders zodat je je eigen beslissingen mag maken.

Wat betekent acceptatie nu eigenlijk?

Jezelf aanvaarden zoals je bent, met je leuke en minder leuke kanten, openstellen voor de waarheid, de feiten, realiteit. Dat wil niet zeggen dat je passief wordt, of jezelf aan de situatie overgeeft. Acceptatie gaat niet altijd gepaard met een fijn gevoel, maar je neemt de situatie zoals deze nu is.
Erbij willen horen, gezien worden, mogen zijn wie je bent, te hoge verwachtingen, veel van deze gevoelens komen later in je leven in allerlei situaties terug. Op je werk, in je vriendenkring, thuis in je gezin.

Kun je accepteren, wanneer je leven een totaal andere wending krijgt.

Het krijgen van een lichamelijke beperking door een ongeluk of ziekte kan je leven totaal op zijn kop zetten. Hoe kun je dan accepteren dat je leven een totaal andere wending krijgt. Er ontstaat weerstand, je wil je oude leven terug, je wil weer zijn wie je was, weer de oude zijn. Maar de situatie nu maakt dat dat niet mogelijk is, en dat je nieuwe uitdagingen aan mag gaan.
Dat brengt angst, boosheid of misschien wel verdriet met zich mee, omdat je het anders mag gaan doen dan je gewend was. Maar dat anders hoeft niet per se slechter te zijn.

Verhalen van cliënten die hun leven na een burn-out compleet omgegooid hebben, en daar heel gelukkig mee zijn. En nee, dat gaat niet van de ene op de andere dag, daar gaat een heel proces aan vooraf. En zoals ieder begin van een nieuw proces begint het met acceptatie van zoals het nu is, en vanaf daar een nieuw startpunt te maken. Je kan het verleden nu eenmaal niet veranderen.

Vaak krijg ik de vraag, ik wil rust, ik wil zo graag mezelf kunnen zijn. Ook bij dit proces is acceptatie van hoe het nu is een begin van bewustwording. Niet alles willen veranderen, en daarmee jezelf afkeuren. Je kent het vast wel. Ik ben te dik, te onzeker, te aardig, niet goed genoeg, niet mooi genoeg. Is dat wat je echt vindt, of gebruik je onbewust deze gedachten om niet de stappen te zetten die nodig zijn om echt je zelf te zijn.
Want ja, als jij je grenzen aangeeft, en een keer nee zegt, zal niet iedereen daar positief tegenover staan. Want dat is men niet gewend van jou. Zie het als een nieuw pad dat je steentje voor steentje voor jezelf mag leggen. En zoals met veel dingen in het leven, oefening baart kunst, hoe vaker je over de denkwaardige drempel stapt, des te gemakkelijker zal het gaan.
Wanneer je jezelf kan accepteren hoe je bent geeft dit rust vanbinnen. Je hoeft immers geen energie meer te verspillen aan de verwachting van de ander. Of een masker op te zetten om de buitenwereld te laten zien hoe goed het met je gaat, terwijl dat niet zo is.

Waarom ervaren we zoveel weerstand bij acceptatie?

Over het algemeen willen we als mens alleen leuke en fijne ervaringen, en gaan we een vervelend, onaangenaam gevoel uit de weg. Pijn, ook emotionele pijn, wordt door onze geest opgevat als iets bedreigends en een signaal dat er iets moet gebeuren.
Weerstand is vaak een vorm van bescherming. Gedachten die je proberen te beschermen tegen pijnlijke gevoelens.

Doorzettingsvermogen is hierbij een valkuil, kijk naar de vele mensen die een burn-out hebben. Je blijft maar doorgaan, terwijl je lijf al lange tijd signalen geeft dat het genoeg is. Het valt niet mee om te accepteren dat je te moe bent om nog verder te gaan, of toe te geven dat het teveel voor je is om alle ballen in de lucht te houden. Allerlei overtuigen die vinden dat je het maar moet kunnen, dat je nooit op mag geven. Misschien voelt het als falen, en ga je nog beter je best doen, om succes te behalen.

Acceptatie is een proces.

Het kost tijd om iets nieuws te leren, om te veranderen wat we altijd al deden, en ons in een situatie brengt die we niet willen. Soms kan je de situatie niet veranderen, en moet je leren omgaan met het verlies, de pijn, en alles wat bij de verandering in jouw leven komt kijken.
Acceptatie geeft ontspanning, en daarmee komt er ruimte voor nieuwe inzichten.

Een mooie uitspraak hierover:

Verander wat je kunt veranderen
Accepteer wat je niet kan veranderen
En ontwikkel de wijsheid om het verschil te zien.

Tips die kunnen helpen bij acceptatie:

Wat kan massagetherapie betekenen bij acceptatie.

Tijdens de massage mag je voelen wat zich aandient, zonder daar een oordeel over te hebben. Als er onrust is, voel de onrust zonder deze te willen veranderen. De massage wordt afgestemd op dat wat om aandacht vraagt. En wordt gebruikt om in contact te komen met de klacht, pijn, emotie.